Stichting Help

Het begint al een beetje routine te worden; hotel Casa Marina Reef in Sosúa als uitvalsbasis gedurende 3 weken. Ik word daar nu bijna als “vip” ontvangen met een aantal privileges.

Naast het bezoeken van onze projecten leg ik doelbewust steeds meer contacten op zoek naar de samenleving achter de schermen. Ik neem nu eenmaal graag (en soms letterlijk) een kijkje in andermans keuken. Inmiddels kan ik mij wel redelijk in het Spaans redden, maar er valt nog heel veel te leren.

In Casa Marina ontmoette ik Astrid Verdel die, op vakantie, geheel spontaan een grote hoeveelheid schoolartikelen uit Nederland had meegenomen en die bij de school van Judith heeft afgeleverd!

De Sosua Kids Foundation bezorgde dit jaar meer dan 300 kinderen een schooluniform en lesbenodigdheden en 4 studenten gaan naar de universiteit. De leiding van deze stichting is verder versterkt met Dave, een Engelsman die in Sosúa woont. Tijdens een kleine bijeenkomst maakte ik kennis met hem. Janet, Dave, Barbara en Lynden brachten mij naar diverse scholen, waarop ook een aantal leerlingen zit dankzij het uniformenproject van de Sosua Kids Foundation. Ik maakte daar foto’s en sprak kort met de directeuren en enkele leraren. Alles gaat tijdens schooltijd en dan wil je niet lang storen.

Ook van de Colegio Evangelico Asher is er goed nieuws. Onze stichting geeft het geld voor de leraarsalarissen nu rechtstreeks aan de inmiddels opgerichte stichting “Asher Foundation”, die het geld voor de school beheert. De school huurt nu een piepklein gebouwtje tegenover de zij-ingang van de school ten behoeve van de keuken plus extra lokaaltje; gelukkig tegen een heel lage huur. De situatie rond de school is veel veiliger geworden doordat de heftig ruziemakende families, die vlakbij woonden, nu verhuisd zijn. Een groep Amerikanen heeft, ondanks tegenwerking van de verhuurder, de binnenkant van de school geschilderd en een afdak boven het kleine speelplaatsje gemaakt; een ware metamorfose. Het trof me echt te zien hoe uitgelaten de kinderen tijdens het speelkwartiertje speelden. Velen zijn toch behoorlijk getraumatiseerd, maar het is duidelijk dat ze zich welkom en veilig op deze school voelen en dat is toch precies waar wij met ons allen aan werken.

De tweedehandse auto met laadbak, die door hulp van de Nederlandse stichting Miva kon worden aangeschaft, bewees op alle fronten z’n diensten. Zo namen we in de bergen, op weg naar inkopen voor de school in Santiago, een hele groep liftende leerlingen van een openbare school mee. Zij moeten ruim 1 ½ uur naar school lopen in schooluniform bij 32°C en een heel hoge luchtvochtigheid. Een lift is dus welkom en ze bedankten stuk voor stuk erg beleefd.

Dat het leven in de Dominicaanse Republiek voor arme mensen zwaar is, heb ik al eerder geschreven, waarbij je dan in de eerste plaats denkt aan het gebrek aan geld voor voedsel en medicijnen. Maar behalve ophopend vuil zijn er ook andere praktische problemen in de arme wijken. Vaak is er maar 4 uur stroom per 24 uur. Probeer dan eens iemand te bereiken wiens mobieltje net leeg is. Denk eens aan de koelkasten, vriezers en ventilatoren, die maar 4 uur kunnen draaien bij een buitentemperatuur van 32 °C. De meeste toeristen hebben geen idee hiervan, omdat hotels aggregaten hebben, die na 15 sec. aanslaan.

De economische crisis treft vooral de toeristische sector van de Dominicaanse Republiek hard en zoals altijd, de allerarmsten het meest. Wij moeten het hier doen met minder luxe; voor de arme Dominicaan betekent het meer honger en ellende.

Vóór volgende zomer hoop ik weer naar Sosúa te kunnen gaan om, mede dankzij uw hulp, door te gaan met de zo broodnodige hulp.